نور عمومی. صندلی‌های تماشاگران به شکل نیم‌دایره چیده شده‌اند. در مرکز نیم‌دایره، روی سکویی با حدود ۲۰ سانتیمتر ارتفاع، رو به تماشاگران، صندلی دیگری از همان نوع برای اجراگر قرار دارد.

سالن اجرا لابی انتظار تماشاگران هم هست. اجراگر با تماشاگران تک‌به‌تک خوش‌وبش می‌کند. تماشاگران باید قبل از شروع اجرا در فضا احساس راحتی کنند، صندلی‌شان را انتخاب کنند، وسایلشان را روی صندلی‌شان بگذارند، بروند و برگردند. تماشاگران باید احساس کنند اجراگر میزبان آنهاست و شروع اجرا ادامۀ همان معاشرت قبل از اجراست.

وقتی اجراگر در مرکز نیم‌دایرۀ صحنه رو به تماشاگران می‌ایستد، صحنه مانند یک شکم بزرگ تمام تماشاگران را در خود جای می‌دهد. تمام صحنه بدن اجراگر است که باردار این تعامل اجرایی‌ست.

با شروع اجرا، اجراگر پشت و کنار صندلی‌یی که روی صحنه است می‌ایستد و در طول حرف‌هایش به جای خالی روی صندلی اشاره می‌کند. با صدای واضح و ستون فقرات کشیده ایستاده است و در طول این مونولوگ به چشمان تماشاگران نگاه می‌کند.

سلام.

من قراره یه چیزی حدود ۳۰ دقیقه براتون حرف بزنم.

من قراره خودم رو بنشونم روی این صندلی و دربارۀ وراثت و تولید مثل حرف بزنم.

من قراره از خودم به عنوان یه مثال استفاده کنم.

...